t.t
As teğmen
Mesaj Sayısı : 150
Yaş : 41
Nerden : ispanya
Kayıt tarihi : 23/12/08
 |  Konu: Hapşirma ve esneme  Ptsi 17 Ağus. - 13:40 | |
| 3368 - Hz. Enes radıy u anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm'ın yanında iki kişi hapşırdı. Efendimiz, bunlardan birine teşmitte bulundu (yani "yerhamukâllah!" dedi), diğerine teşmitte bulunmadı. Niye böyle davrandığı sorulunca:
"Şu,  Teâlâ'ya hamdetti, öbürü Teâlâ'ya hamdetmedi!" cevabını verdi."
Buhari, Edeb 127; Müslim, Zühd 53, (2991); Ebu Davud, Edeb 102, (5039); Tirmizi, Edeb 4, (2743).
3369 - Müslim'in Ebû Musâ'dan yaptığı bir diğer rivayette şöyle buyrulmuştur: "Biriniz hapşırır ve hamdederse, ona teşmitte bulunun, 'a hamdetmezse teşmitte bulunmayın."
3370 - Hz. Ebu Hüreyre radıyu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki: "Kardeşine üç kere teşmitte bulun, üçten fazla (hapşırırsa) artık bu nezle olmuştur."
Ebu Davud, Edeb 100, (5036); Tirmizi, Edeb 5, (2745); İbnu Mace, Edeb 20, (3714).
3371 - Yine Ebu Hüreyre radıyu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki: " hapşırmayı sever, esnemeden hoşlanmaz. öyleyse sizden biri hapşırır ve 'a hamdederse, bunu işiten her müslüman üzerine, yerhamuk demesi hak (bir vazife)dir. Ancak esnemeye gelince, işte bu, şeytandandır. Biriniz namazda esneyecek olursa, imkan nisbetinde kendini tutsun ve hah diye ses çıkarmasın. Zira bu şeytandandır, şeytan kendisine gülüyor demektir."
Buhari, Edeb 125, 128, Bed'ül-Halk 11; Müslim, Zühd 56, (2994); Ebu Davud, Edeb 97, (5028); Tirmizi, Salat 273, (370), Edeb 7, (2747, 2748).
3372 - Yine Ebu Hüreyre radıyu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm hapşırdığı zaman, yüzünü elleriyle veya elbisesiyle örterdi ve sesini de kısardı."
Ebu Davud, Edeb 98, (5029); Tirmizi, Edeb 6, (2746).
3373 - Ebu Musa radıyu anh anlatıyor: "Yahudiler, Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm'ın huzurlarında zoraki hapşırırlar ve bununla kendileri için yerhamuk demesini umarlardı. Resulullah ise onlara: " size hidayet versin ve aklınızı ıslah etsin" derdi."
Ebu Davud, Edeb 101, (5038); Tirmizi, Edeb 3, (2740). __________________ | |
|
